ὅς

ὅς rel., v. ὁ A.

------------------------------------

ὅς (ᾧ, ὅν; ἅν; ᾧ:

1

ϝόν O. 5.8

, P. 6.36,

ϝῷ I. 4.36

) his, her own

a reflexive.

ὃν πατέρ' Ἄκρων ἐκάρυξε O. 5.8

ἐκάλεσσε Ποσειδᾶν' εὐρυβίαν, ὃν πρόγονον O. 6.59

ἃν περὶ ψυχὰν ἐπεὶ γάθησεν P. 4.122

βόασε παῖδα ὃν P. 6.36

ἴστε μὰν Αἴαντος ἀλκάν, φοίνιον τὰν ὀψίᾳ ἐν νυκτὶ ταμὼν περὶ ᾧ φασγάνῳ μομφὰν ἔχει I. 4.36

b non-reflexive. Σίσυφον κέλοντο ᾧ παιδὶ τηλέφαντον ὄρσαι γέρας φθιμένῳ Μελικέρτᾳ (i. e. τῷ αὐτῆς παιδί, sc. τῆς Ἰνοῦς, expl. Apoll. Dysk. ad. loc.) fr. 5. [

c dub. Λακεδαιμονίων μιχθέντες ἀνδρῶν ἤθεσιν ἅν ποτε Καλλίσταν ἀπῴκησαν χρόνῳ νᾶσον (codd.: ἐν Chaeris: τὰν Bergk) P. 4.258]

------------------------------------

v. ὁ